birdenbire yelkovan hızla dönmeye başladı. böyle olduğu zaman eller titriyormuş gibi bir görüntü oluşuyor. gözler de uzaylı zekiye’ye benziyor. sesim çok tiz çıkıyor. sesimi bilenler artık tanıyamıyorlar beni. “ellerinizi havaya kaldırın” diyorum.
– bütün eller havaya. şimdi arkanızı dönün. hepinizi arkanızdan bıçaklayacağım.
eller titriyormuş gibi görünüyor. gözler uzaylı zekiye…
Yelkovan hizla donmeye basladiginda yalnizligim gurlemeye basliyor. Yalnizligim gurlediginde yelkovan daha da hizlaniyor. Bir seyler titriyor o zaman, icimde mi, disimda mi bilemiyorum. Acayip ve uzak sozcuklerden kacarken, bildik ve yakin sozcukleri bulamayip kayboluyorum. Biri bicaklasa beni diyorum.
“Ellerini kaldir!” bile demiyor bana. Unuttum bildigim dilleri, dese bile anlayip kaldirmazdim ki elimi. Sokuyor bicagi. Dili yok bicagin.
Uzayli Zekiye’ye benziyor bazen yalnizligim.