herkes neden düşman? herkes neden düşman?

arabesk günleri çok seviyorum. gene geri geldiler. çok sevdiğim için değil ama. acı çektirmek için geldiler. ben de çok sevdiğimi söyleyerek onları korkutmak istiyorum. korkutmak ve kaçırmak. onları sınıyorum. karanlıkta mor ve ötesi eşliğinde rakı içiyorum. ağlıyorum. burnumu çekiyorum. beynim bulanıyor. bir anda karanlık bir çukurun içinde buluyorum kendimi.

o gece telefonda neden sana bok çukurundayız dediğimi ben de anlayamadım. oysa o sırada çok eğleniyordum. o gece kimleri aramışım hiç bilmiyorum. ellerim tiriyordu ertesi sabah.

– sabah var mı artık?
– hiç bilmiyorum.
– akşam?
– süper!

küçük bir kuş koymuştu içime. kalbimin durduğu yere. pıt pıt. pıt pıt. kuşun kalbi benim kalbimden de küçük…

– çok üşüyorum geceleri, berbat çukurlara giriyor uykularım. karabasanlar geri döndü diyorum sana. ellerimi tut. yine başımı okşa. burası çok soğuk. tutamıyorum kendimi. pervazlar yine çok yakın. aklım burnumun ucunda yine.

çok özledim!